Proem سرآغاز

بشنو از نی چون حکایت می‌کند
از جداییها شکایت می‌کند
Listen to this reed how it complains, telling a tale of separations
کز نیستان تا مرا ببریده‌اند
در نفیرم مرد و زن نالیده‌اند
Saying, “Ever since I was parted from the reed-bed, man and woman have moaned in (unison with) my lament.
سینه خواهم شرحه شرحه از فراق
تا بگویم شرح درد اشتیاق
I want a bosom torn by severance, that I may unfold (to such a one) the pain of love-desire.
هر کسی کو دور ماند از اصل خویش
باز جوید روزگار وصل خویش
Every one who is left far from his source wishes back the time when he was united with it.
من به هر جمعیتی نالان شدم
جفت بدحالان و خوش‌حالان شدم
In every company I uttered my wailful notes, I consorted with the unhappy and with them that rejoice.
هرکسی از ظن خود شد یار من
از درون من نجست اسرار من
Every one became my friend from his own opinion; none sought out my secrets from within me.
سر من از ناله من دور نیست
لیک چشم و گوش را آن نور نیست
My secret is not far from my plaint, but ear and eye lack the light (whereby it should be apprehended).
تن ز جان و جان ز تن مستور نیست
لیک کس را دید جان دستور نیست
Body is not veiled from soul, nor soul from body, yet none is permitted to see the soul.
آتشست این بانگ نای و نیست باد
هر که این آتش ندارد نیست باد
This noise of the reed is fire, it is not wind: whoso hath not this fire, may he be naught!
آتش عشقست کاندر نی فتاد
جوشش عشقست کاندر می فتاد
Tis the fire of Love that is in the reed, ’tis the fervour of Love that is in the wine.
نی حریف هرکه از یاری برید
پرده‌هااش پرده‌های ما درید
The reed is the comrade of every one who has been parted from a friend: its strains pierced our hearts.
همچو نی زهری و تریاقی کی دید
همچو نی دمساز و مشتاقی کی دید
Who ever saw a poison and antidote like the reed? Who ever saw a sympathiser and a longing lover like the reed?
نی حدیث راه پر خون می‌کند
قصه‌های عشق مجنون می‌کند
The reed tells of the Way full of blood and recounts stories of the passion of Majnún.
محرم این هوش جز بیهوش نیست
مر زبان را مشتری جز گوش نیست
Only to the senseless is this sense confided: the tongue hath no customer save the ear.
در غم ما روزها بیگاه شد
روزها با سوزها همراه شد
In our woe the days (of life) have become untimely: our days travel hand in hand with burning griefs.
روزها گر رفت گو رو باک نیست
تو بمان ای آنک چون تو پاک نیست
If our days are gone, let them go! ’tis no matter. Do Thou remain, for none is holy as Thou art!
هر که جز ماهی ز آبش سیر شد
هرکه بی روزیست روزش دیر شد
Except the fish, everyone becomes sated with water; whoever is without daily bread finds the day long.
در نیابد حال پخته هیچ خام
پس سخن کوتاه باید والسلام
None that is raw understands the state of the ripe: therefore my words must be brief. Farewell!
بند بگسل باش آزاد ای پسر
چند باشی بند سیم و بند زر
O son, burst thy chains and be free! How long wilt thou be a bondsman to silver and gold?
گر بریزی بحر را در کوزه‌ای
چند گنجد قسمت یک روزه‌ای
If thou pour the sea into a pitcher, how much will it hold? One day’s store.
کوزه چشم حریصان پر نشد
تا صدف قانع نشد پر در نشد
The pitcher, the eye of the covetous, never becomes full: the oyster-shell is not filled with pearls until it is contented.
هر که را جامه ز عشقی چاک شد
او ز حرص و عیب کلی پاک شد
He (alone) whose garment is rent by a (mighty) love is purged entirely of covetousness and defect.
شاد باش ای عشق خوش سودای ما
ای طبیب جمله علتهای ما
Hail, our sweet-thoughted Love thou that art the physician of all our ills,
ای دوای نخوت و ناموس ما
ای تو افلاطون و جالینوس ما
The remedy of our pride and vainglory, our Plato and our Galen!
جسم خاک از عشق بر افلاک شد
کوه در رقص آمد و چالاک شد
Through Love the earthly body soared to the skies: the mountain began to dance and became nimble.
عشق جان طور آمد عاشقا
طور مست و خر موسی صاعقا
Love inspired Mount Sinai, O lover, (so that) Sinai (was made) drunken and Moses fell in a swoon.
با لب دمساز خود گر جفتمی
همچو نی من گفتنیها گفتمی
Were I joined to the lip of one in accord with me, I too, like the reed, would tell all that may be told;
هر که او از هم‌زبانی شد جدا
بی زبان شد گرچه دارد صد نوا
(But) whoever is parted from one who speaks his language becomes dumb, though he have a hundred songs.
چونک گل رفت و گلستان درگذشت
نشنوی زان پس ز بلبل سر گذشت
When the rose is gone and the garden faded, thou wilt hear no more the nightingale’s story.
جمله معشوقست و عاشق پرده‌ای
زنده معشوقست و عاشق مرده‌ای
The Beloved is all and the lover (but) a veil; the Beloved is living and the lover a dead thing.
چون نباشد عشق را پروای او
او چو مرغی ماند بی‌پر وای او
When Love hath no care for him, he is left as a bird without wings. Alas for him then!
من چگونه هوش دارم پیش و پس
چون نباشد نور یارم پیش و پس
How should I have consciousness (of aught) before or behind when the light of my Beloved is not before me and behind?
عشق خواهد کین سخن بیرون بود
آینه غماز نبود چون بود
Love wills that this Word should be shown forth: if the mirror does not reflect, how is that?
آینت دانی چرا غماز نیست
زانک زنگار از رخش ممتاز نیست
Dost thou know why the mirror (of thy soul) reflects nothing? Because the rust is not cleared from its face.


Next


Special Offers

Original price was: $349.99.Current price is: $119.99.
Original price was: $199.99.Current price is: $59.99.
Original price was: $29.99.Current price is: $19.99.
Original price was: $24.99.Current price is: $14.99.
Original price was: $39.99.Current price is: $14.99.

What people say about "Proem سرآغاز"?

No one replied yet.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *