Bustan Saadi بوستان سعدی
Some one said to a moth, “Oh, contemptible mite! Go ! love one who will your affection requite! A road you should walk in which hope’s path you see; Between you and the candle no friendship can be! | کسی گفت پروانه را کای حقیر برو دوستی در خور خویش گیر رهی رو که بینی طریق رحا تو و مهر شمع از کجا تا کجا؟ |
You are no Salamander; don’t flit round the light! You must courage display when you purpose to fight! The mole lies concealed from the light of the sun, For against iron claws it is folly to run. | سمندر نهای گرد آتش مگرد که مردانگی باید آنگه نبرد ز خورشید پنهان شود موش کور که جهل است با آهنین پنجه روز |
When for certain you find that a man is your foe, It would not be right, for him friendship to show. No one tells you, ‘ Your conduct is perfectly right In destroying your life for the love of the light ! | کسی را که دانی که خصم تو اوست نه از عقل باشد گرفتن به دوست تو را کس نگوید نکو میکنی که جان در سر کار او میکنی |
The beggar who wished he a princess might wed, Nursed a passion absurd, and got beaten, instead! Will the candle include one like you as a friend, When to look at her sultans and kings condescend? | گدایی که از پادشه خواست دخت قفا خورد و سودای بیهوده پخت کجا در حساب آرد او چون تو دوست که روی ملوک و سلاطین در اوست؟ |
Do not think, that with such an assembly in view, She will cherish regard for a creature, like you! And if to mankind she is gentle and sweet,. Your are helpless, and therefore she shows you her heat.” | مپندار کو در چنان مجلسی مدارا کند با چو تو مفلسی وگر با همه خلق نرمی کند تو بیچارهای با تو گرمی کند |
Observe what the moth, full of hot anguish, said: “If I burn, oh astonishing! What is the dread? As occurred to the “friend,” in my heart a fire glows, Hence, I fancy the flame is a beautiful rose! | نگه کن که پروانه سوزناک چه گفت، ای عجب گر بسوزم چه باک؟ مرا چون خلیل آتشی در دل است که پنداری این شعله بر من گل است |
My heart does not pull my heart-ravisher’s tails; But, rather, her friendship my life’s collar hales. I set not myself out of pleasure on fire, For circling my neck is the chain of desire. | نه دل دامن دلستان میکشد که مهرش گریبان جان میکشد نه خود را بر آتش بخود میزنم که زنجیر شوق است در گردنم |
While still at a distance her heat to me came, Not now that my body is burned by her flame — In the smiles of a mistress a friend acts not so That he can, by her side, aught of piety show — | مرا همچنان دور بودم که سوخت نه این دم که آتش به من درفروخت نه آن میکند یار در شاهدی که با او توان گفتن از زاهدی |
At my love for my friend, who on me casts a slur, Since I gladly accept immolation from her? | که عیبم کند بر تولای دوست؟ که من راضیم کشته در پای دوست |
AVhy I long to be killed, are you able to tell? If she live, although I am no more, it is well! I am burning — for she is a ravishing friend— In the hope that my burning to her may extend. | مرا بر تلف حرص دانی چراست؟ چو او هست اگر من نباشم رواست بسوزم که یار پسندیده اوست که در وی سرایت کند سوز دوست |
How long will you say: In accord with your state, Secure a companion who’ll pity your fate! Your advice to a lover distracted, comes nigh To telling a scorpion-stung man not to cry.” | مرا چند گویی که در خورد خویش حریفی بدست آر همدرد خویش بدان ماند اندرز شوریده حال که گویی به کژدم گزیده منال |
Oh wonder! a man for advice don’t select, On whom you are sure it will have no effect! When the reins from a helpless one’s palm chance to go, They say not: “Oh boy, drive a little more slow! “ | یکی را نصیحت مگو ای شگفت که دانی که در وی نخواهد گرفت ز کف رفته بیچارهای را لگام نگویند کاهسته را ای غلام |
How well in the Sindbad is mentioned this truth: “Love is truly a fire, may it teach you, oh youth! “ A fire, by the wind is increased much in strength; By attacking, a leopard grows fiercer, at length. | چه نغز آمد این نکته در سندباد که عشق آتش است ای پسر پند، باد به باد آتش تیز برتر شود پلنگ از زدن کینه ورتر شود |
When I saw you were good, you have wickedness shown, For you force my face downwards, the same as your own. Than yourself, seek a better! and deem it a joy That with one like yourself, you the time can destroy. | چو نیکت بدیدم بدی میکنی که رویم فرا چون خودی میکنی ز خود بهتری جوی و فرصت شمار که با چون خودی گم کنی روزگار |
After those, like themselves, self-conceited folk stalk; In a street, full of danger, inebriates walk. When first to engage in this work I agreed, My heart from the head of existence I freed. | پی چون خودی خودپرستان روند به کوی خطرناک مستان روند من اول که این کار سر داشتم دل از سر به یک بار برداشتم |
He who risks life in war, as a lover is true; The cowardly man keeps his self-love in view. Fate will suddenly kill me, while lying in wait; I would rather that dear one would slaughter me, straight. | سر انداز در عاشقی صادق است که بد زهره بر خویشتن عاشق است اجل ناگهی در کمینم کشد همان به که آن نازنینم کشد |
On the head of destruction when, doubtless, is writ, To death, at the hand of a mistress, submit! Won’t you helplessly, one day, your life give away? For the sake of your love, better give it to-day! | چو بی شک نبشتهست بر سر هلاک به دست دلارام خوشتر هلاک نه روزی به بیچارگی جان دهی؟ پس آن به که در پای جانان دهی |
Special Offers
Original price was: $349.99.$119.99Current price is: $119.99.
Original price was: $199.99.$59.99Current price is: $59.99.
Original price was: $24.99.$14.99Current price is: $14.99.
Original price was: $39.99.$14.99Current price is: $14.99.
by: Reza about (category: Bustan Saadi)
What people say about "Story of the moth and the candle حکایت پروانه و صدق محبت او"?
No one replied yet.